W swojej autobiografii Stanisława Chobian - Cheron opowiada o sprawach rzadko ujawnianych w literaturze i dokumentach historycznych: o zesłaniach Polaków do Kazachstanu w latach pięćdziesiątych XX wieku. Autorka, posługująca się błyskotliwie piękną kresową polszczyzną, przybliża nam nie tylko atmosferę dramatycznych przeżyć, które stały się jej udziałem. Z równą swadą, w sposób niezwykle sugestywny powraca do czasów swojego dzieciństwa, wzbogacając opowieśż wieloma wątkami obyczajowymi. Bohaterka tej ksiażki to dziewczyna z krwi i kości, która zachwyca się pięknem stepowych maków, ale potrafi również z determinacją walczyć o możliwość ukończenia studiów, o pomoc dla brata, o uwolnienie niewinnie skazanej matki. Nie waha się sięgać po metody ekstremalne: pisze list do Stalina, który otwiera jej drogę na studia. Ze wszystkich tarapatów wychodzi obronna ręką dzięki niesłychanej odwadze, nie pozwalając sobie na słabość, pesymizm, rezygnację.